GESCHREVEN VANUIT EEN GROOT HART: MONDKAPJESPLICHT DIRECT SCHRAPPEN

Boze moeder leest rector de les, omdat die een mondkapjesplicht op school instelt

Intro: Veel scholen waren qua timing heel ongelukkig in de keuze van het kenbaar maken van de (gedeeltelijke) mondkapjesplicht voor leerlingen: vrijdagmiddag na schooltijd. De mondkapjesplicht ging direct in na de herfstvakantie. Dat is 1 schooldag later. Geen overleg of inspraak vooraf. Niet alleen de timing is ongelukkig, het hele besluit is dat feitelijk. Bij de documenten elders op deze site staat zelfs te lezen dat het misdadig is en dat het dus strafbaar is. De afgelopen week is er daarom ook heel veel over gezegd en geschreven. Niet alleen op deze site. Ook op social media kwam er van alles los. De scholen zijn er nog niet klaar mee. Toegegeven, ze zitten ook in een lastig parket. Maar dan moeten ze zich maar beter inlezen, ze moeten maar eens beter hun huiswerk doen. Dat moeten de leerlingen ook. Als ze wat beter weten hoe het zit, met die mondkapjes, om daar maar eens mee te beginnen, als ze dat beter weten, dan kunnen ze ook betere beslissingen nemen. Moeten ze nog wel weten de rug recht te houden en niet zwichten voor andere ambtenaren, die willen vasthouden aan regeltjes die niet werken. Maar over dat soort scholen heb ik nog niks gehoord. Misschien zijn ze we wel, maar ik hoor en lees alleen maar over scholen die extra maatregelen instellen. En natuurlijk vooral die mondkapjesplicht. Dat gaan heel veel ouders dus gewoon niet pikken. Daar krijgen heel veel scholen heel veel last mee. En terecht, het is misdadig om kinderen (en docenten) dit aan te doen.

Zo was er in het begin van de week ook een boze moeder die het te veel werd, en alle ergernis, frustraties en ongenoegen die ze had en voelde over die mondkapjesplicht aan het beeldscherm toevertrouwde en haar waarschijnlijk meest gepassioneerde brief ooit schreef. Niet alleen mailde ze die naar mevrouw de rector van de school van haar kinderen, maar ze plaatste de tekst ook op Facebook. Dus voor velen zal dit niet nieuw zijn. Maar omdat dit de situatie en de gevoelens zo goed weer geeft, is het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen hiervan notie krijgen. Ze heeft gelijk: DIT VERHAAL MOET GEWOON VERTELD WORDEN:

<<<

19 oktober 2020

Geachte mevr. <rector>

Wat ik beter niet had kunnen doen maar helaas wel gedaan heb, was voor het slapen nog even kijken of er een mail van school in de mailbox zou zitten, want ergens voelde ik al wel wat ik nu weet: een brief over de mondkapjesplicht.

Het is nu vroeg in de ochtend en ik heb nog geen oog dicht gedaan. Waar ik vol onmacht en boosheid lag te woelen, is dit nu omgeslagen in een verlangen vanuit een groot hart voor alle leerlingen en veel fijne docenten op uw school om de mondkapjesplicht in de pauzes en tijdens het wisselen van de lessen per direct te schrappen.

Laat me dit zeggen: Normaliter zou ik niet na de hele nacht niet geslapen te hebben de laptop aanzetten om een brief naar school te typen, maar ik kan niet anders.

Normaliter zou ik ook al helemaal niet de woorden gebruiken die ik nu ga gebruiken, maar ik kan niet anders…

En normaliter zou ik sowieso niet zo snel van me laten horen omdat ik liever op de achtergrond ben of vind dat een ander het beter kan verwoorden, maar ik kan niet anders…

Hoewel deze mail getypt is n.a.v. uw brief van gisteren, is het zeker niet als persoonlijke aanval bedoeld. Dit MOET echter gezegd worden, want wat er nu gaande is vanuit de overheid heeft niets meer met gezondheid te maken. NIETS. We komen nu op het terrein van hoe er gespeeld wordt met de gezondheid van iedereen en daarom maak ik deze mail voor u, uw team en vooral voor alle leerlingen van uw school, want als het aan mij ligt, mag er geen verplichting komen van mondkapjes. Als er niemand voor de gezondheid van de leerlingen opstaat, zal ik het bij deze doen, want ik maak me grote zorgen over de fysieke en geestelijke gezondheid van de pubers die uw school rijk is.

Voordat ik uitleg geef, wil ik u allereerst aangeven dat ik altijd zeer tevreden ben geweest over de gang van zaken op uw school. Wat ik als ouder van drie kinderen op uw school heb gezien, is dat er veel betrokkenheid is en ruimte voor het individu. Ook heb ik ervaren dat er gedacht wordt in kansen en mogelijkheden en hulp geboden waar nodig. Ik ben dus geen ouder die wil uithalen naar wat er allemaal niet klopt, zeker niet. Ik mail u omdat de pijn in mijn hart over uw brief van gister over de mondkapjes, naar buiten wil, zoekende en vragende naar (andere) oplossingen.

Want… Heeft u zich wellicht al eens buiten de berichten van de main stream media om afgevraagd waarom we massaal dringend geadviseerd of zelfs gedwongen worden om mondkapjes te dragen terwijl Hugo de Jonge maandenlang heeft gezegd dat het dragen van mondkapjes volstrekt onzinnig is?

En de onafhankelijke wetenschappers, steeds meer artsen en verpleegkundigen en andere mensen uit het veld van gezondheid, maar zelfs het RIVM nu nog steeds aangeven dat een mondkapje geen enkele bescherming biedt (interview Jaap van Dissel)?

Dat afgelopen week ook bij het programma Kassa te zien was dat studenten van de TU Delft haarfijn lieten zien dat alle soorten mondkapjes die ze hadden getest, een dikke onvoldoende scoorden, absoluut geen veiligheid gaven, sterker nog: alleen nog maar voor méér ziektekiemen zorgen en de alom bekende witte met blauwe als slechtste scoorden?

En heeft u zich al wel eens afgevraagd waarom we alleen niet werkende, niet medische mondkapjes mogen dragen zoals ook op de verpakking staat van de alom bekende wit met blauwe mondkapjes? Dat het zelfs strafbaar is als we een werkend medisch mondkapje dragen?

We weten inmiddels dat het een instrument van gedragsbeïnvloeding is, een troef die door politici wordt uitgespeeld en die niet door onafhankelijke medici of wetenschap wordt ondersteund, sterker nog: het omgekeerde is het geval. Dus wat wil men hiermee bereiken en wat voor effect heeft het op onze gezondheid? Of nog preciezer: wat voor effect heeft het op onze ademhaling en ons leven? Die vraag wordt mij als ademtrainer regelmatig voorgelegd, maar voordat ik daar op in ga: Wist u dat de IFR van het ‘C’-virus voor mensen onder de 70 jaar slechts 0,05% is? (gepubliceerd bij de WHO). En dat over de gehele wereldbevolking dit slechts 0,13% is? (aldus WHO). Dus vanwaar de paniek?

En weet u ook dat de pcr-test een foutmarge heeft tussen de 89-94%?! En dat ‘besmettingen’ iets anders is dan positief geteste mensen? De percentages en getallen die ik noem zijn officiële cijfers… Wereldwijd hebben zich al meer dan 87000 verpleegkundigen en duizenden artsen, wetenschappers en juristen zich verenigd. Met naam en toenaam laten zij zich horen. Dit doen zij niet zomaar! 

Niet alleen heb ik me sinds maart meer dan 800 uur verdiept in veel hoe’s en waarom’s van deze hele rare tijd, ik heb mij de afgelopen 15 jaar intensief beziggehouden met de ademhaling en gezondheid in het algemeen. Ik kan u verzekeren dat wat er nu als experiment op ons wordt losgelaten, verre van gezond is voor de mens. Sterker nog, we zijn in een levensgevaarlijk experiment terecht gekomen (ademen is leven, experimenten met ademen zijn experimenten op het leven).

Het is vast geen toeval dat er vorig jaar een Nobelprijs werd uitgereikt aan drie wetenschappers die ontdekten dat onze cellen reageren op en zich vormen naar beschikbare zuurstof. Iets vergelijkbaars ontdekte een andere Nobelprijswinnaar, Dr. Otto Warburg, al diep in de vorige eeuw, waarbij hij het verband legde tussen zuurstof en het ontstaan van kanker. Waar zuurstof in het lichaam is, kan geen ziekte ontstaan en waar al ziekte is, is zuurstof de grootste helende factor. ADEM IS LEVEN zoals hierboven gezegd. We kunnen weken zonder eten, dagen zonder drinken maar slechts minuten zonder adem. Zó belangrijk is ademhalen. We doen dat gemiddeld tussen de 16 en 24 duizend keer per dag. Hoe we ademen bepaalt de kwaliteit van ons leven. En laat precies dáár nu mee geëxperimenteerd worden…

Dus mijn mail gaat over de adem van uw ‘school’… uzelf, uw team en vooral van de leerlingen. Ademen geeft levensrecht… Het kan niet zo zijn dat uw leerlingen een deel van hun levensrecht kwijt raken door iets wat opgelegd wordt en niet werkt, zelfs schadelijk is.

Veel mensen, en ik zie dat zeker ook bij pubers, zijn al geen beste ademers. Er is een direct verband tussen westerse welvaartsziekten als angst en depressie en oppervlakkig ademen. Hoe hoger iemand in de borst ademt, hoe meer angst en stress iemand ervaart. Technisch gesproken: door de oppervlakkige ademhaling wordt het sympathisch deel van het zenuwstelsel geactiveerd, dat deel waar de evolutie ons mee heeft uitgerust om snel weg te kunnen rennen voor een roofdier of als dat niet lukt, om te kunnen vechten. We maken daarmee adrenaline aan, wat ons in een verhoogde staat van alertheid brengt, en dus ook angstig. Als die staat van zijn lang aanhoudt raken we gestrest, en uiteindelijk uitgeput. We worden ziek.

Daarnaast zijn mensen zoals u weet, sociale wezens. We zijn uitgerust met wat Dr. Stephen Porges noemt een ‘sociaal betrokkenheidssysteem’. We kunnen razendsnel de gezichten en stemmen van onze soortgenoten lezen en interpreteren. Een toonheffing of gezichtsuitdrukking vertelt ons brein in een fractie van een seconde of we te maken hebben met een mogelijke aanvaller of een veilig persoon. Nu hebben we de puzzelstukjes van het levensgevaarlijk sociale experiment bijna allemaal bij elkaar: door de mondkapjes ontstaat er een onveilig gevoel, temeer omdat we de mensen om ons heen niet meer goed kunnen zien en horen. Sterker nog, we krijgen voortdurend de boodschap dat we niet veilig zijn. Hierdoor worden we keihard geraakt in ons oerbrein, onze reptielschors, waar het instinct om te overleven zit.

Overheden hoeven maar op een paar knoppen te drukken om dat brein flink overstuur te maken, zo blijkt. Ik zie, en met mij heel veel andere mensen, hoe snel mensen bereid zijn om hun vrijheden op te geven. Een levensgevaarlijk experiment… Overdrijf ik…?

Terug naar de mondkappen. Die benemen dus de adem en houden ons in hyperalerte staat. Tel daarbij op dat ons sociale betrokkenheidssysteem niet meer goed in kan schatten of iemand vriend of vijand is en we zien dat we flink van elkaar vervreemden. We mogen elkaar ook niet meer aanraken. We weten inmiddels dat het virus zich niet middels voorwerpen en aanraking verspreidt, en toch moeten we afstand van elkaar houden. Waarom?

Het sociale betrokkenheidssysteem waarmee we uitgerust zijn, komt tot rust als we vastgesteld hebben dat iemand vriend of vijand is. Dáár is de handdruk voor, even een hand op de schouder, of een zachte omhelzing; om het ‘dier in ons’ gerust te stellen. Kust veilig, de ander is een deel van onze stam, een bevriend persoon. Dan komt ons zenuwstelsel tot rust. En daar staat sinds het aannemen van de spoedwet nu dus zelfs gevangenisstraf op. Normale menselijke interactie is vanaf nu verboden en strafbaar.

Zoals al gezegd, we zitten in een levensgevaarlijk sociaal experiment. En nee, ik houd mij in deze mail niet bezig met het complotdenken over welke kwade genius dit zieke spel de wereld in geholpen heeft. Ik kijk vooral naar wat zich zichtbaar en diep in ons lichaam en onze psyche afspeelt. En dat ziet er op zijn zachtst gezegd niet lekker en niet fijn uit. We worden massaal richting meer onvrijheden gedreven, en de massa doet vrijwillig mee, vaak uit onwetendheid over wat virussen nu wel en niet kunnen, niet zelf meer logisch na te denken of om eigen hachjes te redden, zogenaamd voor de veiligheid van anderen (wat dus niet klopt zoals u hierboven en hierna kunt lezen).

Dus nu weer terug naar de adem en uw brief van gister. Als u als school de mondkapjes verplicht, wordt de gezonde, voedende, helende adem dus ontnomen op de momenten dat ze gedragen worden. Iedereen die mondkapjes draagt wordt daarmee gedwongen om oppervlakkig te ademen en daarmee komt iedereen, vroeg of laat, of men nu wil of niet, automatisch in de stress modus, in de vecht of vlucht modus, en uiteindelijk in bevriezing. Het systeem wordt bestuurd door adrenaline. Om e.e.a. te ‘counteren’ maakt het lichaam cortisol aan, een anti-stresshormoon. Als daar te veel van in het bloed komt, komt er uitputting en ziekte en dan heb ik u nog niet eens vermoeid met wat er verder fysiek nog gebeurt als de eigen toxiciteit weer wordt ingeademd. Dus waar in de politiek gezegd wordt ziekte te voorkomen, zal het juist ziekte veroorzaken.

En zeg me nu niet: het is alleen maar in de pauzes en tijdens de wisseling van uren. Waar is de grens? Weet u nog… we kunnen slechts een paar minuten zonder zuurstof…. En de een zal eerder klachten krijgen dan de ander. Leerlingen zullen zich na een pauze of wisseling van lokaal minder kunnen concentreren, focussen of er met hun aandacht bij kunnen blijven. Er zal meer vermoeidheid ontstaan en klachten zoals hoofdpijn…. En wat gebeurt er als iemand bezwijkt aan zuurstofgebrek? Wie is er dan verantwoordelijk?

Het puberbrein is daarnaast nog volop in ontwikkeling. Nu al komen onderzoeken naar buiten waarin aangegeven wordt dat het dragen van mondkapjes mogelijk blijvend schadelijk is voor deze ontwikkeling.

Wat nodig is, is weer werkelijk verantwoordelijkheid nemen voor de gezondheid van iedereen op uw school. Rust, liefde, vriendschap, aanraking en een diepe ontspannen ademhaling zijn belangrijk. We zijn als sociale wezens ontwikkeld. Door fijne sociale contacten voelen we ons veilig en in veiligheid versterkt het immuunsysteem en als deze sterk is, kan het ieder virus of andere bedreiging op eigen houtje aan. Daar is ons immuunsysteem voor gebouwd!

Ik weet zeker dat uw docenten biologie dit ook weten.

Ik weet ook zeker dat u het allerbeste voor uw leerlingen en uw medewerkers wilt.

En het zal voor u niet makkelijk zijn om keuzes te maken als er medewerkers, ouders en andere scholen uit de overkoepelende organisatie vóór en tegen zijn.

Maar als u werkelijk uw hart wil laten stromen naar uw leerlingen, als u werkelijk het beste voor uw leerlingen wilt, als u werkelijk beide kanten van de medaille kent, weet u dat het verplichten van het dragen van mondkapjes niet de beste keuze is. Ik vraag u: laat het tenminste vrij.

Of zoals u zelf zegt op de website: Wij bieden onze leerlingen een leer- en leefomgeving die prikkelt om te leren. Waarin versterking van het zelfvertrouwen en geloof in de eigen mogelijkheden voorop staan. Een leeromgeving die uw kind keuzevrijheid biedt, eigen verantwoordelijkheid stimuleert en die aansluit bij wat uw kind nodig heeft. Passend bij de tijd en bij de technologische mogelijkheden die er zijn. Zo willen wij de intrinsieke motivatie van onze leerlingen verhogen. En daarmee de basis versterken voor hun verdere ontwikkeling

Daarom vraag ik: maak de keuze vanuit uw hart. Uw hart voor uw school, uw medewerkers en zeker ook voor uw leerlingen!

Onze adem is het grootste geschenk om te leven. Te leven zoals we als mens bedoeld zijn.

Ik zou het fijn vinden als u mij persoonlijk terugmailt. Geen algemene mail dat u zich aan de regels moet houden. Als we alles doen wat ons opgelegd wordt, is er geen vrijheid meer.

Met vriendelijke groet,

p.s. Deze mail heb ik geheel op persoonlijke titel gemaakt. Ik verwacht dan ook dat u mijn dochter die op uw school zit, daar niet op aankijkt of aanspreekt. Zij weet niets van deze mail, zou dit ook niet willen want zij blijft hier het liefst onzichtbaar in of op de achtergrond.

CC: afdelingsleiders en plaatsvervangend rector

>>>