NIEMAND IS VERANTWOORDELIJK

Twee besluiten die burgemeester Femke Halsema op 2e pinksterdag omtrent de demonstratie op De Dam in Amsterdam nam, waren precies goed. Namelijk het laten doorgaan van de demonstratie en het niet laten ingrijpen door de politie. Demonstratierecht is namelijk heel belangrijk. En de passieve opstelling van de politie en de relatieve rust onder de mensen zorgden ervoor dat er geen escalaties waren. Als er al een burgemeester zou moeten opstappen vanwege verkeerde beslissingen rondom demonstraties afgelopen weekend, dan was het waarnemend burgemeester Remkes van Den Haag, die het totaal anders aanpakte. Namelijk wel ingrijpen en ontruimen waar het juist totaal niet nodig was.

Echter nam burgemeester Halsema deze besluiten om de verkeerde redenen. Ze vond het demonstratierecht heel belangrijk met name vanwege het thema, racisme. De vraag is of ze een anti-lockdown demonstratie met net zoveel verve had toegestaan en mee had gelopen. Te vrezen valt van niet. Een goede reden om niet in te grijpen zou zijn geen geweest dat er geen aanleiding toe zou zijn. Feitelijk was die er ook niet, ware het niet dat de anderhalve meter maatregel nadrukkelijk van kracht was. Dat deze op niks wetenschappelijks gebaseerd is doet er niet toe. Landelijk geldt deze, en de burgemeester heeft het zelf nog eens uitdrukkelijk als eis gesteld. Op het moment dat die niet aangehouden wordt, had de burgemeester in moeten grijpen, want nu lopen al die mensen (zogenaamd) besmettingsgevaar. Niet echt consistent. Niet echt sprake van ruggegraat en ballen. Ze durfde het niet aan omdat er, anders dan in Den Haag twee dagen eerder, waarschijnlijk volk tussen de demonstranten loopt dat er niet voor terugdeinst stampij te maken en zich rebels te gedragen. Maar dan geef je je als bestuur feitelijk over.

Vandaag is er op aandringen van de PVV en in het kader van de Wet Openbaarheid van Bestuur het app-verkeer vrijgegeven tussen de Amsterdamse burgemeester en de Minister van Justitie en Veiligheid Ferdinand Grapperhaus. Fijn dat die wet bestaat. Wat we daaruit concluderen is dat er sprake is van spraakverwarring en verantwoordelijkheden (willen) afschuiven. De spraakverwarring zit hem in de uitspraak van Ha Ferd die Femke antwoordt met ‘Ha Femke, geheel met je eens.’ Ha Femke concludeert ‘de minister staat achter me’, oftewel draagt medeverantwoordelijkheid. Later zegt Ha Ferd ‘Er is geen ruggespraak geweest over de besluitvorming rondom deze demo’. Ha Femke voelt zich afgevallen.

Strikt genomen heeft de minister gelijk. Het geheel met iemand eens zijn wil niet zeggen dat je daarmee ook (mede)verantwoordelijkheid draagt. Als Ha Femke hierop doelt met de ruggespraak dan staat ze uitermate zwak. ‘Geheel eens zijn’ is een taaldingetje, maar Ha Ferd geeft hiermee wel een signaal af dat gemakkelijk verkeerd opgepikt zou kunnen worden en dat is dan ook gebeurd. Ha Femke hoorde wat ze wilde horen. Waarom? Omdat ze geen verantwoordelijkheid durft te nemen. Omdat ze een zwak bestuurder is.

Ook de Minister van Justitie en Veiligheid wil geen verantwoordelijkheid nemen voor de besluiten rondom de demonstratie. Waarschijnlijk hoeft hij dat staatsrechtelijk ook niet. Los even van de miscommunicatie en staatsrechtelijke (mis)interpretatie zien we hier een fenomeen dat we in de toekomst vaker zullen gaan zien. Namelijk het niet willen dragen van verantwoordelijkheid. Terwijl dat toch de core-business is van een bestuurder.

Ook onze minister-president Mark Rutte is zeer bedreven in het ontlopen van verantwoordelijkheden. Helemaal in deze corona-crisis. In een eerdere blog, getiteld ‘Hoogverraad’, pleitten we voor ‘Rutte de bak in’. De kans daarop is nihil omdat wanneer hij ooit voor de rechter zou moeten verschijnen, hij zich kan verschuilen achter de deskundigheid van wetenschappers. Dat dit de verkeerde wetenschappers zijn is een ander verhaal. Ook Rutte ontloopt hier zijn verantwoordelijkheid, hoewel hij feitelijk alle verantwoordelijkheid draagt, hij is ‘de baas’ van het land. Het is een slim spel dat gespeeld wordt. Het OMT, dan wel het RIVM doen adviezen, erg eenzijdige adviezen maar toch. Niet de beste adviezen, maar uiteindelijk juridisch geheel vrijblijvend. Ondanks de verstrekkendheid.

Het eind van het liedje is dat het land enorm veel schade wordt aangedaan. Economische schade, maatschappelijke schade, en het ergste van alles, er gaan door de lockdown maatregelen meer mensen dood dan zonder. En NIEMAND is verantwoordelijk.

Het is een nieuwe vorm niet aanspreekbare macht. Niet aanspreekbare macht dat we al goed kennen de laatste decennia. Te beginnen bij internationale organisaties en internationale verbanden. De EU bijvoorbeeld, is een macht die is door de Nederlandse regering al nauwelijks aanspreekbaar, laat staan door de Nederlandse burger. Het is alleen nog maar in theorie en pro forma een democratie. Zo’n EU en ook de VN luisteren maar al te graag naar NGO’s. Zogenaamde non-gouvernementele-organisaties. Oftewel de goede doelen. Deze clubs zijn vaak wolven in schaapskleren. Ze zijn in staat om in belangrijke mate hun invloed uit te oefenen op de EU en de VN, en ook direct op de regeringen van individuele landen. De landen maken goede sier met van allerlei politiek correcte maatregelen die goed zijn voor het klimaat, het milieu, mensenrechten, etcetera. Maar die NGO’s zelf zijn door niemand gekozen, in ieder geval niet door de bevolking. Het is ook een vorm van niet aanspreekbare macht. Weliswaar kennen ngo’s donoren vanuit de bevolking, maar nog grotere financiers van deze ngo’s zijn miljardairs, die het interessant vinden om als hobby een NGO te bezitten. Omdat ze die bezitten kunnen ze ook het beleid daarvan bepalen. Meer hierover in de videokolom van Karel van Wolferen van 29 februari 2020. Zo’n miljardair is bijvoorbeeld George Soros, die via zijn Open Society graag de ngo’s financiert en op die manier zijn invloed kan uitoefenen, op de ngo’s, op de internationale organisaties, op de lidstaten en uiteindelijk op de burgers. Soros is waarschijnlijk ook degene die achter de rellen in onder andere Minneapolis zit. Hij financiert clubs als ‘Black Lives Matter’, ‘Kick Out Zwarte Piet, en daarmee is hij ook indirect degene die achter de demonstratie in Amsterdam zit. Het cirkeltje is dan weer rond. Maar daar gaat het hier niet direct om. Het gaat er om dat we te maken hebben met niet aanspreekbare macht. Niet ter verantwoording te roepen macht.

Het is een opmaat voor het nieuwe normaal van het bestuur dat ons te wachten staat. De eerste fase van de niet aanspreekbare macht is de aanwezigheid van een schijnbestuur die gekozen is en democratisch kan worden weggestuurd. Die fase hebben we net verlaten. De tweede fase is dat het schijnbestuur ook verworden is tot een niet aanspreekbare macht. Dat doen ze door noodtoestanden uit te roepen, decreten uit te vaardigen, verkiezingen uit te stellen en verantwoordelijkheden af te schuiven op deskundigen. Zij kunnen zich beroepen op de adviezen van de deskundigen, maar die dragen dan weer geen politieke verantwoordelijkheid. De derde fase van niet aanspreekbare macht is het einddoel van de onzichtbare machthebbers, namelijk een anonieme wereldregering, waarbij het systeem, geholpen door technologie, er voor zorgt dat de mensheid gehorig is aan de macht. Dat is nu in de maak en als je er oog voor hebt zie je het ook gebeuren. Zie je het niet, welterusten.

Mochten we ooit ontsnappen aan deze machtsgreep, dan moeten we het verantwoordelijkheidsvraagstuk in onze nieuw in te richten samenleving opnieuw vormgeven. Want wat betekent verantwoordelijkheid dragen in de politiek nu eigenlijk. Als een minister de kamer bijvoorbeeld verkeerd inlicht, of niet inlicht, dan kan hij besluiten om zelf af te treden, als hij of zij vermoedt een motie van wantrouwen niet te overleven. De minister zegt dan bijvoorbeeld: ‘Ik neem de volledige verantwoordelijkheid op me’. Gaat hij dan zelf schade vergoeden. Gaat hij dan zijn salaris inleveren? Nee, in tegendeel. Het betekent dat hij zijn functie neerlegt, naar huis gaat, niks doen en zijn of haar volledige salaris tot sint juttemis doorbetaald krijgt in het kader van de wachtgeldregeling! Dat is natuurlijk wel een hele sneue definitie van verantwoordelijkheid nemen. Een regeling goedgekeurd door parlementariërs die zelf hoopten ooit minister te worden. Hebben ze goed geregeld voor elkaar.

Het argument voor wachtgeld is dat een politieke functie er een is met een groot afbreukrisico. Als je zo’n regeling niet hebt, dan is het lastig om bestuurders en parlementariërs te vinden die dit risico durven te nemen, zo beweren de voorstanders. Dat kan wel zijn, maar als je zo’n regeling wel hebt trek je bestuurders aan die geen verantwoordelijkheid durven te nemen. Risico en verantwoordelijkheid horen bij elkaar. Als je geen risico durft te nemen, durf je ook geen verantwoordelijkheid te nemen. Dit is geen pleidooi voor afschaffing van wachtgeld of voor terugbetaling van salaris bij missers, maar wel een pleidooi voor het kiezen van bestuurders die echt verantwoordelijkheid nemen. Dat is één van de dingen die in Amsterdam helemaal fout is gegaan. Het democratisch proces in de Amsterdamse politiek is nog redelijk intact dus dat zal democratisch worden opgelost.

In de landelijke politiek ligt dit anders. Daar is het democratisch proces tijdelijk(?) uitgeschakeld. Daarnaast staat de premier er in de peilingen op dit moment zeer goed voor, geholpen door de media. Verkiezingen zijn nog ver weg. De partijdiscipline houdt de kamer in het politiek correcte gareel. Het tot verantwoording roepen van de premier, na alles wat hij de bevolking heeft aangedaan, is heel ver weg. We zitten zoals gezegd in de tweede fase van de niet aanspreekbare macht. De uitdaging op dit moment voor ons allen is om die te doorbreken. Onze hoop is gevestigd op Willem Engel en Jeroen Pols, waarbij Willem Engel in de video op Café Weltschmerz uitlegt welke juridische stappen hij tegen onder andere Mark Rutte privé beraamt.

dd. 4 juni 2020