HET IMMUUNSYSTEEM: JE LICHAAMSEIGEN MILITAIR INDUSTRIEEL COMPLEX

Is het MIC een geopolitieke auto-immuunziekte?

Het is fascinerend om te zien dat fenomenen op microniveau soms opmerkelijke overeenkomsten vertonen met fenomenen op macroniveau, terwijl de fenomenen op tussenliggende schaal daar in de verste verte niet op lijken. Neem nu atomen. Deze hebben een kern waar omheen elektronenbanen bestaan waarin zich de elektronen bevinden, gelijk planeten in hun planetenbaan om de kern van het planetenstelsel: de zon.

Zo heeft het immuunsysteem ook gelijkenis met het militair industrieel complex. Bij het immuunsysteem, dat een levend organisme beschermt, gaat het om uiterst kleine deeltjes. Het militair industrieel complex is een niet officieel bestaand samenwerkingsverband dat bescherming zou moeten bieden aan de Westerse wereld tegen vijandigheden. De overeenkomst tussen beide is dat het allebei zijn bestaansrecht ontleent aan het beschermen tegen een vijand, het moet wat te doen hebben en als het niets te doen heeft vormt het een gevaar voor hetgeen het zou moeten beschermen.

De gelijkenis bestaat al sinds er een militair industrieel complex (MIC) is, want het immuunsysteem bestaat al veel langer: sinds er organismen zijn. Alleen wordt het maar weinig of niet opgemerkt. Dat heeft als reden dat er in de reguliere media niet of nauwelijks over gesproken wordt. Toch heeft het actualiteitswaarde, omdat er tijdens dit coronatijdperk veel te doen is om het immuunsysteem. De belangrijkste eigenschappen van het immuunsysteem blijven echter onderbelicht omdat ze niet helpen om iedereen te laten geloven dat Covid-19 gevaarlijk is. Ook is het goed om het militair industrieel complex nog eens onder de aandacht te brengen, omdat het, althans is Europa, een vrij onbekend fenomeen is terwijl het een zeer groot gevaar is voor de vrijheid. Kennis van dit MIC geeft vaak ook duidelijkheid in de gebeurtenis van de afgelopen twee decennia, maar ook van de tijd daarvoor.

Je immuunsysteem

Vraag het aan een arts of aan iedere andere zorgprofessional. Te veel hygiëne is niet goed. Hygiëne is belangrijk, van bacteriën kun je ziek worden. We leefden honderd jaar geleden veel minder hygiënisch dan nu. Sinds we met name in de jaren 50 van de vorige eeuw steeds hygiënischer zijn gaan leven is de levensverwachting flink toegenomen en sterven we minder aan van allerlei ziektes. We zijn ons er bewust van en we houden ook gewoon niet van viezigheid, we willen ook geen ziektes oplopen. Daarom blijven we poetsen, boenen, wassen en hand voor mond bij het hoesten. Of je elleboog. Maar we kunnen ook overdrijven. Dat lezen we bijvoorbeeld op de site Gezond Idee van de Maastrichtse universiteit. Volgens professor Cathrien Bruggeman, hoogleraar Medische Microbiologie, blijkt dat onze hang naar hygiëne ons afweersysteem behoorlijk in de war heeft gebracht. Omdat ons afweersysteem steeds minder wordt geconfronteerd met viezigheid en andere aanvallen, weet het niet meer wanneer het wel en niet in actie moet komen. Het wil ons beschermen, maar hoe? Met als gevolg heftige reacties van het immuunsysteem, zoals allergiën.

Veel wetenschappers menen dat we onze kinderen teveel beschermen tegen mogelijke ziekteverwekkers en het daarom juist fout gaat. Kinderen hebben de neiging om dingen in de mond te stoppen, ook al ligt het op de vloer. Ouders proberen dat te voorkomen want dat is vies. Maar hun afweersysteem tegen ziekteverwekkers wordt daardoor niet goed opgebouwd. Met name het 3^e en 4^e levensjaar zijn voor die opbouw heel belangrijk. Een te schone omgeving in die periode kan leiden tot allergiën, astma, de ziekte van Crohn en meer. Een beetje dagelijkse viezigheid is juist goed. Beschouw het kinderdagverblijf daarom niet als een bron van ziektekiemen, maar eerder als een hulpmiddel bij de aanleg van het onmisbare afweersysteem.

We hebben het hier feitelijk over de hygiënehypothese. Deze komt simpel gezegd neer op de hypothese dat door betere hygiëne en eliminatie van kinderziekten het menselijk afweersysteem niet leert rustig te reageren op relatief onschuldige prikkels. Behalve eczeem, astma en allergiën loop je hiermee ook kans op auto-immuunziekten. Daarbij ziet het immuunsysteem de lichaamseigencellen als lichaamsvreemd. Het lichaam gaat dan antistoffen tegen het eigen weefsel vormen.

In deze coronatijd worden we vooral gestimuleerd hygiënischer te leven. Elkaar niet aanraken. Tastbare voorwerpen, deurklinken, betaalautomaten, winkelwagentjes, alles moet schoon. Dat doen we met spuitflessen, handgels en tissues. Of het helpt tegen besmetting van het coronavirus is maar zeer de vraag. Wat het wel doet is zorgen dat er minder bacteriën over gaan van mens tot mens. En dat is niet per se goed nieuws. De meeste bacteriën zijn goed of op zijn minst niet schadelijk. Als je nuttige bacteriën steeds maar weer weg haalt is dat natuurlijk niet goed. Je huid gaat er van kapot. En je immuunsysteem gaat zich vervelen.

Nou gaan we niet beweren dat je door de overmatige hygiënemaatregelen een auto-immuunziekte gaat oplopen. Zo zwart-wit is het niet. En het is ook een illusie dat je met handen wassen en handgels alle bacteriën of virussen weg krijgt. Dat lukt zelfs een chirurg na twintig minuten handen wassen op een professionele manier niet. Waar het om gaat is dat we de kennis die we hebben over het immuunsysteem gewoon in het dagelijks leven moeten toepassen. En dan komt het er op neer dat het eigenlijk niet zoveel uit maakt wat je doet. Gewoon een beetje op de hygiëne letten is voldoende. Er zijn bijna geen gevaarlijke bacteriën meer, in de Westerse wereld. Kom je ze tegen dan heb je je immuunsysteem, en anders ga je naar de dokter. Maar zo overdreven met spuitflessen en handgels in de weer gaan, dat zijn allemaal rituelen ingegeven door angst en onderdrukking. Door het in stand houden van die rituelen bevestigen we elkaar dat het nog steeds uitkijken is voor dat ‘hardnekkige’ virus.

Het Militair Industrieel Complex

Wat kennis ophalen over het immuunsysteem is nuttig, kennis opdoen over het fenomeen militair industrieel complex (MIC) kan ook ogen openen. Waar komt het eigenlijk vandaan, dat MIC? The Military Industrial Complex, het komt natuurlijk uit de Verenigde Staten, werd voor het eerst bekend bij het grote publiek in 1961, toen president Dwight Eisenhower er over sprak in zijn beroemde afscheidsspeech toen hij als president aftrad. Hoe doelde op het gevaar er van, omdat de democratie in een kan storten als gevolg van dit militair industrieel complex. Dat is een hele zinnige analyse.

Maar nu, wat is dat dan precies, dat militaire industrieële complex. Het is een zichzelf in stand houdend verband van samenwerkingen tussen de fabrikanten van wapentuig, de veiligheidsdiensten, het Pentagon en een aanzienlijke groep politici en ambtenaren, federaal en in de staten. Zo beschouwd is het dan een ‘military-industrial-congressional complex’, omdat het Congres er ook een sleutelrol in speelt. De wapenfabrikanten willen graag wapens verkopen, veiligheidsdiensten en het Pentagon hebben graag een flink budget, en politici leveren de burger graag de veiligheid zodat ze naar de burgers de hoge budgetten kunnen verantwoorden, geholpen door lobby om niet te zeggen corruptie. Zo is dat cirkeltje weer rond. Daarmee is het niet moeilijk voor te stellen dat de Verenigde Staten dan wel de NAVO een vijand nodig hebben om te kunnen bestaan. Anders geformuleerd, het verdienmodel van dit militair industrieel complex is uitermate lucratief. Dat veranderde in 1989 toen de Sovjet-Unie wegviel als ‘natuurlijke vijand’.

Omdat congresleden, die dus zijn gekozen, een sleutelrol vervullen bij het in stand houden van de MIC, ondermijnt dit de democratie, zoals Eisenhower al stelde. Er gaat in dit MIC zo veel geld om dat, congresleden gemakkelijk kunnen worden omgekocht. Sterker nog, voorgeselecteerde MIC-lobbyisten kunnen gemakkelijk via een van de twee grote partijen naar voren worden geschoven op de kieslijsten. Bij congresleden mogen we ons dus afvragen wie zij dienen, de kiezer of het MIC. Zonder iedereen meteen verdacht te willen maken natuurlijk.

Het MIC bestond al voordat de NAVO werd opgericht. Het is heel goed voorstelbaar dat de Koude Oorlog er niet was geweest als er geen MIC was. Het vijandbeeld van de Sovjet-Unie is in grote mate gecreëerd of in ieder geval sterk overdreven. Daar had het MIC ook alle belangen bij. Toen de Sovjet-Unie ophield te bestaan, zochten het MIC en de NAVO naar een nieuw bestaansrecht. Behalve in Rusland zag het MIC in tal van landen in het Midden Oosten graag een vijand. Want daar gaat het om, je moet een vijand hebben. Bij Desert Storm en de Golfoorlog was Irak de vijand. Iran is sowieso een vijand. Na 9/11 was terreur de vijand en de MH17 ramp was een bevestiging dat Rusland de vijand was.

We begonnen deze blog met de stelling dat fenomenen op microschaal en op macroschaal weleens opvallende gelijkenissen tonen. Atomen en planeetstelsels. Het immuunsysteem en het militair industrieel complex. We hebben gezien dat wanneer het afweersysteem in het menselijk lichaam niet op de proef wordt gesteld, het niet weet waar het zijn aanvallen op moet richten. Het richt zich dan op zijn eigen cellen. Zoals bij allergiën en bij auto-immuunziektes.

Zou dat op macroschaal ook aan de hand kunnen zijn? Zou het kunnen zijn dat het MIC zich richt op eigen onderdelen? Waarom niet? In dat licht is het best aannemelijk dat het MIC een actieve rol heeft gespeeld bij 9/11 en MH17. Dat het dus gecreëerde rampen zijn. Als dat zo is zou je dus eigenlijk kunnen stellen dat het militaire industriële complex te beschouwen is als een geopolitieke auto-immuunziekte.

Nu gaan vergelijkingen op enig moment altijd mank. Maar de gelijkenissen houden lang stand. Het zijn systeem die iets te doen moeten hebben. Ze zijn onderdeel van een groter geheel die ze moeten beschermen. De systemen op zich hebben geen geweten, alleen een bepaald werkingsmechanisme.

Het Farmaceutisch Industrieel Complex

Naast het militair industrieel complex bestaat er ook een farmaceutisch industrieel complex. Bestaande uit de farmaceutische industrie (big farma), de CDC, de media, ook weer congresleden en nog meer tentakels. Dat complex moet zich ook in stand houden, is ook heel machtig en kent ook geen geweten. Vergelijken we dit farmaceutisch industrieel complex (FIC) met het immuunsysteem van het (menselijk) lichaam, dan zien we vergelijkbare overeenkomsten. Het FIC moet wat te doen hebben. Simpel gezegd verkoopt het FIC pillen. Er moeten pillen (of spuiten) verkocht worden. Dus er moeten mensen ziek zijn. Zijn er geen zieke mensen, dan maken ze mensen ziek. Zoals het MIC in vredestijd behoefte heeft aan oorlog, of op zijn minst oorlogsdreiging.

Analyseren we de relatie tussen het FIC en ons immuunsysteem, dan zien we behalve de genoemde overeenkomsten ook dat het FIC zich juist richt op dat menselijk immuunsysteem. Feitelijk wil het dat overnemen, en misschien zelfs vernietigen. Zoals Dr. Heidi Larson tijdens de WHO topconferentie in Genève op 2 en 3 december 2019 tot haar eigen verbijstering constateerde, we (de FIC?) hebben de wereld afhankelijk gemaakt van vaccin-immuniteit in plaats van natuurlijke immuniteit.

Dus ook het farmaceutisch industrieel complex mogen we beschouwen als een geopoliteke auto-immuunziekte. Een hele complexe, en een zeer, zeer gevaarlijke. Hopelijk geen fatale.