COMPLOTDENKEN, HET MAG NU GEWOON

En hoe de overheid de bevolking als kind beschouwt, maar het kind wordt volwassen

Het wordt tijd. Tijd dat we er gewoon voor uit komen. 4 jaar lang moesten we om de hete brij heen draaien. Om niet in een bepaalde hoek te worden gezet. Om serieus te worden genomen. Om niet dood gezwegen te worden. Verketterd werden we. Uitgesloten, etcetera. Complotdenkers, wappies, antivaxxers. Dat waren we. Einde gesprek. Geen discussie mogelijk. Geen normaal gesprek vaak. Maar tijden veranderen. En die tijden zijn nu.

Als we in gesprek zijn met mensen die nog steeds in het narratief geloven, en het gaat erover, kom er gerust voor uit dat je in complotten gelooft. Kom er vooruit dat je niet gevaccineerd bent. Kom er vooruit dat je de FVD een waardevolle partij vindt. Kom er vooruit dat je denkt dat 9/11 een psyop was, als ze dat woord kennen. Kom er voor uit dat je vindt dat we in een dictatuur leven.

Zeg gerust, JA IK BEN EEN COMPLOTDENKER. Of eigenlijk, we hebben zoveel onderzoek gedaan en het plaatje is inmiddels zo helder, je mag spreken van een COMPLOTWETER, COMPLOTKENNER, of COMPLOTCONSTATEERDER, maar dat bekt niet lekker. Noem het in ieder geval geen theorie. Het is inmiddels zo duidelijk. Het is praktijk, het zijn COMPLOTPRAKTIJKEN. Wát is er niet uitgekomen?

De verkeerde behandelmethoden in de Covid perioden; Ivermectine blijkt toch niet zo gek; oversterfte die niet verklaarbaar is totdat je de ‘vaccin’-grafiek ernaast legt; de bijwerkingen van Pfizer, en van Astra Zenica; Geo-engineering; Chemtrails; CO2; 5G; Smart cities; CBDC; digitale ID; Agenda 2030. Alles is uitgekomen. Dus niet vragen wanneer komt uit, nee, het is allemaal al uitgekomen. Sommigen zeggen, maar als dat zo zou zijn, dan zou dat toch op het journaal komen? Nou, nee dat is het juist, die zitten in het complot, bro. Maar nu dan, het komt gewoon wel op het journaal, en in de krant. Alleen proberen ze het nog een beetje te verpakken zodat je steeds weer op het verkeerde been wordt gezet. En bij sommigen lukt dat nog steeds. Maar bij steeds meer mensen niet.

We hadden het 4 jaar geleden al duidelijk kunnen zien. Hoe kan het dat op hetzelfde moment overal ter wereld woordvoerders allemaal het zelfde zeiden, soms zelfs in exact dezelfde woordkeus. Bij de waarheid is dat al lastig, maar met een leugen helemaal. Mensen hebben meestal zoveel verschillende meningen en opvattingen, dat je die maar moeilijk op 1 lijn krijgt. De enige verklaring is dat ze allemaal in hetzelfde complot zitten. Als je doorziet dat het een leugen is, is het dan gek om te vermoeden dat hier een samenzwering achter zit? Nee, dat is logica.

Nou dat hebben we geweten. Verbannen, uitgesloten, belachelijk gemaakt, dat werden we. Ook dat was onderdeel van de complotpraktijken. Heel succesvol, de CIA-methode door andersdenkenden de geuzennaam complotdenker mee te geven, met alle stigma’s die erbij horen. Op die manier is er meteen een scheiding van informatiestromen gecreëerd in de maatschappij. Die verdeling zorgde ervoor dat de argeloze slapende meerderheid de mensen die het goed zagen niet meer serieus namen.

We kunnen het nu omdraaien. Nee we gaan de niet-bewuste mensen niet belachelijk maken. Maar we zouden ze wel COMPLOTONTKENNERS kunnen noemen. Zo van: Geloof jij nog steeds in de overheid? En niet in complotten? Toch wat meer onderzoek doen hoor, je laat je toch niet meer voor de gek houden, nu alles is uitgekomen?

En als ze je uitlachen of minachten, stel dan met een uiterst serieus gezicht de waarom vraag. Dat is namelijk psychologisch gezien een ijzersterke zet. Je houdt ze een spiegel voor en legt het probleem bij degene die je uitlacht. Dan is hij of zij degene die zich moet verantwoorden, en tot nadenken of bezinnen wordt gedwongen.

Als de situatie er naar is kun je ook rustig tegen iemand (die nog in het narratief gelooft) zeggen, ik denk dat jij gebrainwasht bent. Oja, hoe dat zo? Nou, als ik je zo hoor praten ben je nog steeds een gelover in het narratief van overheid en media, en ik weet dat je vooral het mainstream nieuws volgt, terwijl alles al is uitgekomen. Je blijft het maar geloven, omdat je gebrainwasht bent. Ze hebben daar heel uitgekookte technieken voor, en die hebben niks te maken met opleidingsniveau of intelligentie. En jij blijft er in trappen.

Je krijgt dan waarschijnlijk het antwoord dat je mogelijk zelf gebrainwasht bent, omdat je teveel op de social media zit. Dat is een inkoppertje. Natuurlijk, in de msm wordt verteld dat al die complotdenkers op Telegram en Signal zitten en elkaar de gekste dingen wijsmaken. Ja tuurlijk. Maar het waren de complotdenkers die zowel de msm in de gaten hielden als het alternatieve nieuws. Het waren de complotdenkers die altijd kritisch waren en onderzoek deden. Het zijn de complotdenkers die zich ook verdiept hebben in mediatechnieken als framen, stigmatiseren, afleiden, ontkennen, liegen, NLP, subliminaal programmeren, etcetera, en ja in brainwashen. De narratief gelovers volgen vooral de msm. Wie zou er dan een grotere kans hebben om gebrainwasht te zijn?

Het wordt tijd dat we het denkframe van de maatschappij een handje helpen de juiste kant op te schuiven. De tijd is er rijp voor. Voor die paradigmaverschuiving, de paradigmashift, die is echt gaande. Het is nu de tijd om daar oog voor te hebben en die kans te benutten. Spreek je uit, heb het erover. Niet met iedereen, maar met degenen die ervoor open staan. Soms melden ze zich vanzelf, omdat velen nu ook zien dat er rare dingen gebeuren. Gebruik die kans. Het sentiment in de maatschappij is aan het verschuiven, en grote kans dat er op enig moment een stroomversnelling komt. Maar waar gaat het dan heen?

De hele wereld is in transitie. Het narratief is in verval. Ze proberen te redden wat er te redden valt. En ze gaan nog voor een hoop ellende zorgen. Maar van alles wat ze willen, gaat veel niet lukken. Dat geeft ons de kans om de toekomst naar ons hand te zetten. Daar moeten we wel op voorbereid zijn. We weten inmiddels hoe we het niet willen. Maar weten we hoe we het wel willen, die Nieuwe Samenleving?

Het zou verstandig zijn om kennis op te doen over van allerlei facetten hoe je een Nieuwe Samenleving kan inrichten. Een goeie methode is eerst te kijken hoe gaat het eigenlijk in de natuur. Landen en rechtstelsels zijn door mensen bedacht. Er was ooit een tijd, toen waren er nog geen landen en rechtstelsels. Toen gold alleen het natuurrecht. Niet doden, niet dwingen, niet stelen. Maar waarom zou dat nu anders zijn? Waarom is er nu een structuur van groepen mensen die jou wetten oplegt? Welk recht hebben zij daartoe? Geen enkele, tot het moment dat jij je aangeeft om bij hun club te horen. En dat heb je niet zelf gedaan, maar dat doet meestal de vader na een dag of 3, bij het gemeentehuis en dan krijg je een nummer en ben je een van hun. Letterlijk.

Begrijp me niet verkeerd. Het heeft ook voordelen gebracht, de mensheid heeft op die manier veel voorzieningen en modaliteiten kunnen optuigen waar we als mensheid veel profijt van hebben. Dat had met alleen natuurrecht nooit gekund. Maar die structuur van groepen mensen, die club waar we in gerommeld zijn, die wil nu wel erg veel van ons, heeft ons voorgelogen, haar macht misbruikt. Kijk dan ga je te ver, dan wil ik mijn lidmaatschap opzeggen. En dat kan ook gewoon. Dat heet autonomie. Ook al zo’n vies woord. Omdat ze dat ook weer lekker hebben zitten framen, trap er nou niet in…..

Het had zo mooi kunnen zijn. Een integere overheid, die het beste met de mensen voor heeft, altijd eerlijk is, individuele vrijheden en grondrechten respecteert, en bestaansrecht voor de zwakkeren garandeert. Helaas, het was te mooi om waar te zijn. Op een of andere manier hebben psychopaten en narcisten de macht gegrepen en ons voor de gek gehouden. Logisch, dat zit in hun natuur. Ook het geldstelsel had zo mooi kunnen zijn, maar het is ontworpen om de machtigen rijker te maken.

De vraag dient zich aan of we wel een overheid nodig hebben. Nou in ieder geval niet deze. Alleen al het woord ‘over’. Waarover? Over ons? Wat mij betreft dan over in de zin van overbodig. Als er toch een overheid zou moeten komen zou ik hem onder doen, een die ons ondersteunt. Een overheid, of een bestuur, zou de samenleving moeten dienen. Je zou dan de overheid beter een samenlevingsdienst kunnen noemen.

Welke rol zou die dan moeten krijgen? En hoe richt je de samenleving en economie in? Hierin spelen uiteindelijk 2 zaken: macht en markt. Of de een overheerst, of de ander. Je kunt niet tegen beide zijn. Het mooiste is een soort balans. Met de samenlevingsdienst als een soort marktmeester.

Trekken we die 2 zaken macht en markt door, dan is dat min of meer dezelfde kwestie als nurture versus nature. Met macht en nurture (verzorging) aan de ene kant en markt en natuur aan de andere kant. Lees hier ook de klassieke tegenstelling in het politiek spectrum: Links is socialisme, verzorging, nurture. Rechts is liberaal, markt, nature, laisser fair.

Welnu, de oude links-rechts-tegenstelling, het klassieke politieke spectrum, is achterhaald. Natuurlijk kun je nog de keuze maken tussen nurture en nature. Oftewel gaan we voor meer vrijheid en laten we alles meer organisch verlopen, zoals in de natuur, of gaan we meer voor solidariteit waarbij we ons vooral willen laten verzorgen. Maar het is niet meer zo relevant. Het gaat nu om net wat anders.

De huidige tegenstelling, zowel in de politiek als in de maatschappij, is die hoe er tegen nurture wordt aangekeken. Mensen in dezelfde situatie kunnen het totaal verschillend ervaren. De een ervaart het echt als nurture, dus als verzorging. Fijn dat de overheid zo goed voor ons zorgt. Terwijl de ander zich slaaf voelt. Zo van: Waar bemoeit de overheid zich mee?

Het blijkt dus in de praktijk een dunne lijn tussen nurture en enslavery. Dus tussen verzorging en slavernij. Dat is niet alleen in de relatie overheid-burger zo, maar vast ook in huwelijken, mens-huisdier-relatie. Ik denk ook dat in vroeger tijden (of nu, wie zal het zeggen) sommige landheren ook goed voor hun slaven zorgden. Zij kregen niet betaald maar hadden in ieder geval kost en inwoning. Of gevangenen die gelukkig waren in hun cel, iedere dag eten zonder te hoeven koken, en ongelukkig werden toen ze vrij kwamen, want toen moesten ze alles weer zelf regelen. Het bekende Stockholm syndroom.

Dat mensen de bemoeienis van de overheid wel fijn vinden, komt, afgezien van de brainwashing, ook doordat mensen lui zijn en geen verantwoordelijkheid kunnen nemen. Niet voor zichzelf, laat staan voor een ander. Kunnen we mensen dat kwalijk nemen? Ja en nee. We zijn dom gehouden, ‘just enough education to perform’. We vinden het wel goed zo. De overheid regelt het wel, hoeven wij het niet zelf te doen. We hebben ook geen tijd om ons er in te verdiepen, we zijn veel te hard aan het werk, om belasting te betalen, zodat de overheid ons voor de gek kan blijven houden. De mens is geprogrammeerd om zich afhankelijk te houden van een overheid die van nature zoveel mogelijk macht naar zich toetrekt. Dat is een natuurlijke eigenschap van iedere organisatie en organisme, heeft met overleving te maken.

Zonder te zeggen dat er geen marktkrachten spelen, kunnen we in ieder geval stellen dat er een onbalans is in de macht, dat wil zeggen te veel macht bij de overheid. De taak van nurture wordt zo goed opgevat dat deze beknellend werkt, althans zo wordt ook steeds meer ervaren. Je kunt iemand ook doodknuffelen. Knuffelen OK, maar doodknuffelen moet je bij je geliefde of je kinderen ook niet doen. Knuffelen moeten beide partijen prettig vinden, anders is het een grove inbreuk.

De overheid beschouwt de bevolking als het ware als een kind. Als dom, en als eigendom. Hoe dat zo gekomen is en hoe de overheid dat legitimeert heeft trouwens een hele geschiedenis. Simpel gezegd is dat omdat we ons niet levend gemeld hebben voor onze 7^e verjaardag (check: Cestui que vie act van 1666, daar komt die 7 jaar vandaan). Als mens wordt je daarom vermist (op zee), en men gaat verder met je stroman, jij als burger met een nummer, een slavennummer. Omdat we dat niet weten zijn we dom en beschouwt de overheid zich als wettelijke voogd om over ons te beslissen. Om ons te houden als slaaf. Niet alleen om braaf loonbelasting af te dragen zodat de staat aan zijn verplichtingen kan voldoen om de staatsobligaties af te lossen, indirect aan hun bazen, de Centrale banken. Maar ook om ons regels op te leggen, die zogenaamd goed voor ons zijn. Feitelijk om ons in toom te houden.

Maar dat kind, de bevolking, wordt langzaamaan volwassen. Dat wil zeggen, het krijgt de trucen van de vermeende voogd door. En als kinderen volwassen worden, dan moet de ouder ze los laten. Als het kind aangeeft, ik heb geen ouders meer nodig, dan zal de ouder het kind moeten laten gaan. Anders breekt het zich los. En dat gebeurt.

We hebben gezien hoe de overheid tegen de kind-ouder-relatie aankijkt. Namelijk dat de overheid gek is op kinderen en dat ze vindt dat ze daar het beste zelf voor kan zorgen. Nou mooi niet. Wij als volwassen bevolking (lees bewuste bevolking; ssst wakkere bevolking) doorzien dat je daar als kind wel het slechtst af bent. Zowel letterlijk als kind, al dan niet als slachtoffer van de toeslagenaffaire, als geïndoctrineerde leerling of student, als ook figuurlijk, als argeloze bevolking die door de overheid als kind wordt gezien.

Zoals een adolescent op enig moment zegt, pa en of ma, ik ga mijn eigen gang, zo zegt de bevolking op enig moment, beste overheid, bedankt voor je bewezen diensten, we maken er niet langer gebruikt van. We kunnen nu op eigen benen staan.

Dat op eigen benen staan dat is nog wel een dingetje. Maar alles beter dan onder het juk van de aanhoudend liegende en bedriegende overheid. Op eigen benen staan vergt afstemming en coördinatie en heeft tijd nodig. Vooral Love & Care zal ons helpen.

Maar die adolescent die het huis uitgaat, die moet ook nog vaardigheden leren en structuur in zijn huishouden brengen. Zo moeten wij in de Nieuwe Samenleving ook nog onze weg vinden. Oude strucuren en gewoontes moeten we beslechten, nieuwe voorzieningen, structuren en modaliteiten moeten we gaan optuigen. En dat doen we ook.

Op dit moment zijn we in ieder geval wel zo ver dat we alvast ons afscheid kunnen aankondigen van onze ‘verzorger’ die zich overheid noemt. Een manier is in de vorm van een openlijke erkenning aan onze medemens, over het benoemen van COMPLOTPRAKTIJKEN. Wij zijn geen wappies en complotgekken, nee wij hebben vastgesteld dat complotten bestaan, en onze overheid en media en nog veel meer, maken er deel van uit. Maar wij doen niet meer mee.

Wij maken ons op voor een Nieuwe Samenleving, die uit gaat van liefde, overvloed, creativiteit, een holistische kijk op alles, met de natuur als basis, altijd op zoek naar een natuurlijk evenwicht, dus ook naar een machtsbalans. En voor complotten is daarin geen plaats!